Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
logo czasopisma

Artykuły

Nr 4 (38) (2021)

Użytkowanie timesharingowe w prawie polskim

DOI
https://doi.org/10.36128/priw.vi38.358
Przesłane
5 grudnia 2021
Opublikowane
06.01.2022

Abstrakt

Opracowanie ma na celu przybliżenie procesu kształtowania się instytucji timeshare o postaci prawa rzeczowego. Zaprezentowano rys historyczny koncepcji własności na zasadach timeshare w niektórych krajach Europy Zachodniej i Ameryki Północnej. Analizie poddano użytkowanie timesharingowe w polskim systemie prawnym, która prowadzi do wniosku, że użytkowanie to ma cechy nowego ograniczonego prawa rzeczowego odrębnego od klasycznego użytkownika.

Bibliografia

  1. Banaszek Anna, Sebastian Banaszek, „Timesharing jako źródło finansowania nieruchomości rekreacyjnych”, [w:] Nieruchomości jako obiekt finansowania i zarządzania, red. Sabina Źróbek. 1-12. Olsztyn: Studia i materiały Towarzystwa Naukowego Nieruchomości, 2006.
    Obejrzyj w Google Scholar -->>
  2. van der Beek Han, „Implementacja unijnych dyrektyw dotyczących ochrony konsumenta przez Holandię: przykład dyrektywy timesharingowej” Kwartalnik Prawa Prywatnego, nr 2 (2006): 7-16.
    Obejrzyj w Google Scholar -->>
  3. Fuchs Bernadetta, „Timesharing” Rejent, nr 4 (1997): 33-51.
    Obejrzyj w Google Scholar -->>
  4. Fuchs Bernadetta, „Timesharing w prawie polskim (uwagi na tle ustawy z 13 lipca 2000 roku)” Rejent, nr 4 (2001): 40-55.
    Obejrzyj w Google Scholar -->>
  5. Gniewek Edward, Prawo rzeczowe. Warszawa: C. H. Beck, 2006.
    Obejrzyj w Google Scholar -->>
  6. Ignatowicz Jerzy, Prawo rzeczowe. Warszawa: Wydawnictwa Prawnicze PWN, 1995.
    Obejrzyj w Google Scholar -->>
  7. Ignatowicz Jerzy, Krzysztof Stefaniuk, Prawo rzeczowe. Warszawa: Wolters Kluwer Polska, 2006.
    Obejrzyj w Google Scholar -->>
  8. Jagieła Mateusz, „Timesharing jako międzynarodowy stosunek prywatnoprawny” Transformacje Prawa Prywatnego, nr 4 (2011): 7-24.
    Obejrzyj w Google Scholar -->>
  9. Jagieła Mateusz, Timesharing, ogólna charakterystyka prawna. Lublin: niepublikowane, 2008.
    Obejrzyj w Google Scholar -->>
  10. Loranc Jolanta, „Timesharing w polskim prawie cywilnym” Rejent, nr 11 (2002): 68-91.
    Obejrzyj w Google Scholar -->>
  11. Osuchowski Wacław, Zarys rzymskiego prawa prywatnego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988.
    Obejrzyj w Google Scholar -->>
  12. Podgłódek Przemysław, „Użytkowanie timesharingowe” Rejent, nr 10 (2002): 83-97.
    Obejrzyj w Google Scholar -->>
  13. Stecki Leopold, Timesharing. Toruń: Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa, Dom Organizatora, 2002.
    Obejrzyj w Google Scholar -->>
  14. Wójcik Sylwester, „Prawo własności i inne prawa rzeczowe”, [w:] System prawa cywilnego, t. II, red. Jerzy Ignatowicz. 550-701. Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk: Ossolineum, 1977.
    Obejrzyj w Google Scholar -->>
  15. Zaradkiewicz Kamil, „Timesharing – szczególny stosunek prawa rzeczowego”, [w:] System prawa prywatnego, Prawo rzeczowe, red. Edward Gniewek. 400-440. Warszawa: C. H. Beck, 2007.
    Obejrzyj w Google Scholar -->>
  16. Zaradkiewicz Kamil, „Ochrona nabywców timesharing’uw projekcie ustawy Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego” Przegląd Legislacyjny, t. I (2000): 22-58.
    Obejrzyj w Google Scholar -->>

Pobrania

Brak dostępnych danych do wyświetlenia.