Artykuł przedstawia system prawa w świetle współczesnych teorii prawa naturalnego ukształtowanych przez poglądy na temat prawa naturalnego św. Tomasza z Akwinu, Johna Finnisa i Javiera Hervady . Przyjęta w tekście perspektywa prawnonaturalna opiera się na założeniu, że źródłem zarówno normatywności prawa, jak i późniejszej legitymizacji procesów stanowienia i stosowania prawa jest człowiek rozumiany jako osoba (personalizm), przy czym jego osobowy charakter jest uznawany, a nie arbitralnie nadawany, co więcej, jest on powiązany z czasem rzeczywistego, biologicznego życia. Osoba jest zatem źródłem normatywności prawa zarówno ze względu na indywidualny aspekt osoby, jak i ze względu na ogólny charakter natury ludzkiej (przede wszystkim wolność i racjonalność tej natury). Uznanie człowieka za osobę implikuje konieczność odwołania się do jego przyrodzonej godności. Perspektywa prawa naturalnego jako ramy prowadzenia badań prawniczych zakłada, że artykulacja założeń aksjologicznych powinna poprzedzać refleksję nad prawem karnym, konstytucyjnym, cywilnym i prawem pracy.