
Przedmiotem publikacji jest system edukacji prawniczej we Francji. W obszarze tej problematyki pojawiają się następujące grupy zagadnień. Pierwsze, dotyczą uwarunkowań historycznych wpływających na kształt obecnego modelu kształcenia prawniczego. Szczególne miejsce zajmuje tu tradycja XIX-wiecznych francuskich kodyfikacji wraz z powstałymi na ich tle szkołami egzegezy prawa. Drugie, odnoszą się do analizy współczesnego systemu edukacji prawniczej, który obejmuje etap przygotowania akademickiego oraz zawodowego. Trzecie, związane są z poszukiwaniem optymalnego dostosowania modelu prawniczego kształcenia do wspólnej europejskiej przestrzeni edukacyjnej, uwzględnienia nowoczesnych technologii informatycznych, jak również zjawisk wywołanych konwergencją i dywergencją porządków prawnych.
Obecnie we Francji nie funkcjonuje jednolity zestaw zajęć dydaktycznych obowiązujących studentów prawa. Szkoły wyższe za sprawą ustawy z 10 sierpnia 2007 r. o wolności i odpowiedzialności uniwersytetów zyskały znaczną swobodę w opracowaniu swoich programów nauczania. Ponadto studenci mają szerokie pole tworzenia odpowiadających im kombinacji spośród przedmiotów obligatoryjnych oraz fakultatywnych. Podejście to koresponduje z postulatem głoszonym przez przedstawicieli école des libres recherches scientifiques (szkoła wolnych poszukiwań prawniczych), by wzbogacić studentów o humanistyczne rozumienie prawa, którą daje wszechstronna perspektywa nauk społecznych.