Pasek boczny artykułu
Treść głównego artykułu
Abstrakt
Doręczenie decyzji uważa się powszechnie w doktrynie i orzecznictwie za warunek uzyskania prawnego bytu przez decyzję, „wejścia do obrotu prawnego”. Decyzja niedoręczona traktowana jest jako akt pozorny („nieakt”), który nie leży w sferze prawa i nie wywołuje żadnych skutków prawnych. Nie może być przedmiotem odwołania ani wniosku o rektyfikację (uzupełnienie lub sprostowanie). Nie zawsze jednak doręczenie decyzji jest warunkiem jej obowiązywania. Kodeks postępowania administracyjnego dopuszcza w określonych sytuacjach możliwość publicznego ogłaszania o decyzjach, a ustawy szczególne – możliwość zawiadamiania o określonych decyzjach jej adresatów za pomocą środków komunikacji. W sytuacji wielości stron powstaje pytanie, czy dla uzyskania przez decyzję bytu prawnego niezbędne jest jej doręczenie wszystkim stronom, czy wystarczy doręczenie choćby jednej z nich. Odrębnymi zagadnieniami są kwestia konieczności doręczania stronom załączników do decyzji i ocena prawna sytuacji, w której nawet oryginał decyzji nie jest zaopatrzony w wymagany załącznik.
Słowa kluczowe
Szczegóły artykułu
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Referencje
- Adamiak Barbara, „Zagadnienie decyzji nie istniejących w postępowaniu administracyjnym” Acta Universitatis Wratislaviensis. Prawo, nr 1022 (1990): 7-14.
- Dawidowicz Wacław, Ogólne postępowanie administracyjne. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1962.
- Dawidowicz Wacław, Zarys procesu administracyjnego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989.
- Dyl Marcin, „Art. 109”, [w:] Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, red. Marek Wierzbowski i Aleksandra Wiktorowska. 592-603. Warszawa: C. H. Beck, 2011.
- Frankiewicz Ewa, „Wydanie a doręczenie decyzji administracyjnej” Państwo i Prawo, nr 2 (2002): 70-80.
- Kledzik Przemysław, Prawne uwarunkowania stwierdzenia nieważności decyzji w ogólnym postępowaniu administracyjnym. Wrocław: Presscom, 2018.
- Książek Marta, „Obowiązek informowania w ogólnym postępowaniu administracyjnym”, [w:] Biurokracja. Bureaucracy (III Międzynarodowa Konferencja Naukowa, Krynica Zdrój, 2–4.06.2006), red. Jan Łukasiewicz. 347-353. Rzeszów: Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa, 2006.
- Łaszczyca Grzegorz, „Odtwarzanie akt sprawy w ogólnym postępowaniu administracyjnym” Samorząd Terytorialny, nr 9 (2009): 50-61.
- Sałbut Katarzyna. „Art. 34”, [w:] Ustawa o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Komentarz, red. Leszek Bosek. 528-557. Warszawa: C. H. Beck, 2021.
Referencje
Adamiak Barbara, „Zagadnienie decyzji nie istniejących w postępowaniu administracyjnym” Acta Universitatis Wratislaviensis. Prawo, nr 1022 (1990): 7-14.
Dawidowicz Wacław, Ogólne postępowanie administracyjne. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1962.
Dawidowicz Wacław, Zarys procesu administracyjnego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989.
Dyl Marcin, „Art. 109”, [w:] Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, red. Marek Wierzbowski i Aleksandra Wiktorowska. 592-603. Warszawa: C. H. Beck, 2011.
Frankiewicz Ewa, „Wydanie a doręczenie decyzji administracyjnej” Państwo i Prawo, nr 2 (2002): 70-80.
Kledzik Przemysław, Prawne uwarunkowania stwierdzenia nieważności decyzji w ogólnym postępowaniu administracyjnym. Wrocław: Presscom, 2018.
Książek Marta, „Obowiązek informowania w ogólnym postępowaniu administracyjnym”, [w:] Biurokracja. Bureaucracy (III Międzynarodowa Konferencja Naukowa, Krynica Zdrój, 2–4.06.2006), red. Jan Łukasiewicz. 347-353. Rzeszów: Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa, 2006.
Łaszczyca Grzegorz, „Odtwarzanie akt sprawy w ogólnym postępowaniu administracyjnym” Samorząd Terytorialny, nr 9 (2009): 50-61.
Sałbut Katarzyna. „Art. 34”, [w:] Ustawa o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Komentarz, red. Leszek Bosek. 528-557. Warszawa: C. H. Beck, 2021.