
Artykuł omawia zasadnicze problemy związane z określeniem podmiotu kompetencji administracyjnej oraz ustaleniem struktury normy kompetencyjnej w sprawach, w których ustawodawca powierzył, w całości lub w części, proces stosowania prawa systemom sztucznej inteligencji. Głównym celem analizy jest rozważenie możliwości zmiany sposobu pojmowania kompetencji administracyjnej oraz ocena konstytucyjnoprawnych oraz administracyjnoprawnych aspektów legitymacji prawno-demokratycznej delegowania kompetencji do stosowania prawa na systemy sztucznej inteligencji. Odrębne rozważania poświęcono zagadnieniu granic dopuszczalności modyfikacji lub rozproszenia odpowiedzialności prawnej państwa za użycie określonych systemów algorytmicznych w procesach stosowania prawa administracyjnego. W końcowych uwagach sformułowano wniosek, że zapewnienie zgodności działania algorytmicznych systemów decyzyjnych w administracyjnych procesach stosowania prawa z zasadami demokratycznej legitymacji, praworządności formalnej i rozliczalności prawnej administracji publicznej wymaga zachowania kompetencji organów władzy ustawodawczej do rozstrzygania o zasadach i trybie wprowadzania sztucznej inteligencji do sfery konkretyzacji lub realizacji norm administracyjnoprawnych oraz do ustanowienia bardzo szczegółowych reguł projektowania, konstruowania, implementacji, walidacji, kontroli i modyfikacji zasadniczych elementów tego rodzaju systemów.