Płaszczyzna prawa spadkowego stanowi obszar kolizji różnych wartości stanowiących podstawę przyjmowanych regulacji prawnych. Szczególnym tego przykładem jest problematyka sporządzenia testamentu pod wpływem wad oświadczenia woli, zmierzająca z jednej strony do zapewnienia ochrony ostatniej woli spadkodawcy, z drugiej zaś – wobec ograniczenia możliwości podniesienia zarzutu wadliwości testamentu po upływie terminów prekluzyjnych przewidzianych w art. 945 § 2 k.c. – mająca na celu zagwarantowanie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa prawnego, w tym zwłaszcza potrzebę stabilizacji stosunków prawnych powstałych po śmierci spadkodawcy. Jednocześnie, przyjęta w tym zakresie regulacja prawna może jednak stanowić źródło skutków prawnych nieakceptowalnych z punktu widzenia społecznego poczucia sprawiedliwości. W szczególnej bowiem sytuacji, z uwagi na jednoznaczne wyłączenie możliwości kwestionowania wadliwego testamentu po upływie terminów zawitych, dopuszcza ona możliwość ustalenia losów majątku spadkowego na podstawie testamentu nie odzwierciedlającego rzeczywistej i swobodnej woli spadkodawcy. Rozstrzygnięcie konfliktu konkurujących w tym zakresie wartości, będących uzasadnieniem przyjętych regulacji prawnych, wymaga odwołania do aksjologicznych założeń konstytucyjnego prawa dziedziczenia, co też stanowi główny cel rozważań.