W artykule z jednej strony przedstawiono rozpoznane relacje treściowe i funkcjonalne pomiędzy współczesnym polskim porządkiem prawnym a Dziesięcioma Przykazaniami. W tym zakresie kolejno wskazano przepisy i instytucje prawne odzwierciedlające normy Dekalogu, podano funkcje jakie odniesienia do Dekalogu pełnią w uzasadnieniach nielicznych orzeczeń oraz przeanalizowano rolę takich odniesień w piśmiennictwie prawniczym. Z drugiej strony sformułowano i uzasadniono normatywną tezę o ciągłej doniosłości Dziesięciu Przykazań dla prawodawcy, ilekroć stanowione przez niego prawo ma pozostawać w służbie autentycznej wolności człowieka. Dekalog wyraża uniwersalne zasady etyczne, których implementacja w prawie chroni godność osoby ludzkiej, a nie – jak co raz częściej mylnie twierdzi się – zagraża przyrodzonym prawom podstawowym jednostki.