Polski system prawa administracyjnego ulega przeobrażeniom pod wpływem prawa Unii Europejskiej, zwłaszcza w zakresie kształtowania polityk rozwoju w taki sposób, iż zmianie ulegają dotychczasowe paradygmaty działania administracji publicznej. Jest to wyraźnie widoczne na płaszczyźnie rozwoju lokalnego, w który włączona została lokalna społeczność na równi z organami samorządu terytorialnego. Tworzenie strategii rozwoju jako podstawy programowej dla planowania dalszych działań należy do metod działania charakterystycznych dla sfery zarządzania publicznego i wiąże się z odejściem od tradycyjnych administracyjnych metod działania opartych na władztwie i jednostronnym kształtowaniu stosunków na rzecz partnerskiego współdziałania. W tym przypadku podmioty administracji publicznej, w tym jednostki samorządu lokalnego stają się współtwórcami i współrealizatorami programów działania wraz z organizacjami społecznymi i innymi podmiotami. Tworzące się więzi kooperacji przyjmują innowacyjna formę korporacji – stowarzyszeń – lokalnych grup działania. Forma organizacyjno-prawna lokalnej grupy działania właściwa do spraw rozwoju lokalnego stanowi jednocześnie wyłom w tradycyjnych formach realizacji zadań publicznych, które wykonywane mogą być co do zasady albo przez organy publiczne, albo przez niepubliczne, ale wskutek ich prywatyzacji, bądź zlecenia z zachowaniem rygorów proceduralnych.