Artykuł oparty jest na tezie, że Konstytucja poza jej wiążącym prawnie charakterem i tematyka dotyczącą aparatu państwowego jest też zwornikiem wielu działających w państwie systemów normatywnych i reguluje problematykę społeczną. Wpływa to na jej skuteczność i kompletność ujęcia właściwych jej materii. Analizowana polskie konstytucje: majowa, marcowa, kwietniowa, PRL-owska i obecna są nader różne w świetle takiego ujęcia. Przede wszystkim braki w zakresie regulacji społecznych wynikały z prowizorycznego charakteru i krótkiego czasu ich obowiązywania. Nie bez znaczenia była też labilność sytuacji społecznej czy skażenie ideologiczne właściwe okresowi PRL. Konstytucja III RP jest na tym tle znacznym osiągnięciem opartym na dorobku współczesnego konstytucjonalizmu. Znaczna ilość podmiotów społecznych i systemów normatywnych wspomagających jej treść pozwala umocnić jej funkcjonowanie poprzez uspołecznienie działania państwa i prawa i oparcie go na podmiotach publicznych innych niż państwo i naród metodą decentralizacji i koncesjonowania kompetencji państwowych.