Treść głównego artykułu

Abstrakt

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie sposobów  utraty urzędu kościelnego  w świetle norm zawartych w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku. 


Ustawodawca w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku w kan. 145§1 posługuje się określeniem „stabiliter constitutum”, co oznacza, że każdy urząd, czy to z ustanowienia Bożego, czy z kościelnego charakteryzuje się stałością.  


Ta cecha nadaje urzędowi kościelnemu własną podmiotowość, niezależnie od zmian osoby piastującej urząd, czy też w sytuacji, gdy urząd wakuje.


Należy zauważyć, że urząd kościelny istnieje niezależnie od osób go piastujących, co oznacza, że raz powołany do istnienia – trwa.


W tym kontekście wyróżnia się wymiar obiektywny i subiektywny urzędu kościelnego.


Urzędy kościelne generalnie są jednoosobowe, jednak w niektórych przypadkach mogą być pełnione przez organy kolegialne np. Konferencje Episkopatów w poszczególnych krajach. 


Utrata urzędu kościelnego w kanonicznym porządku prawnym może nastąpić z następujących przyczyn: po upływie wyznaczonego czasu, po osiągnięciu określonego prawem wieku, na skutek rezygnacji, w wyniku przeniesienia, usunięcia z urzędu, a także w wyniku pozbawienia urzędu.


Przedstawione w artykule zagadnienia mają wyjaśnić przyczyny utraty urzędu kościelnego w świetle obowiązującego prawa kanonicznego, które obowiązuje w całym kościele łacińskim – powszechnym. 

Słowa kluczowe

urząd kościelny, utrata urzędu kościelnego, rezygnacja, przeniesienie, usunięcie, pozbawienie ecclesiastical position, loss of ecclesiastical position, resignation, transfer, deletion, removal of the position

Szczegóły artykułu

Referencje

  1. Arrieta Juan Ignacio, „Komentarz do c. 129–196”, [w:] Kodeks Prawa Kanonicznego, Komentarz, red. Piotr Majer. 150-195. Kraków: Wolters Kluwer 2011.
  2. Bączkowicz Franciszek, Prawo Kanoniczne: podręcznik dla duchowieństwa, t. I. Opole: Wydawnictwo diecezjalne św. Krzyża 1957.
  3. Gafaell Pablo, „Comentario al. can.194”, [w:] A. Marzoa, J. Miras, R. Rodriguez-Ocana, Comentario exegetico al Codigo de Derecho Canonico, t. I. 1077-1083. Pamplona: EUNSA, 1996.
  4. Majer Piotr, „Rezygnacja z urzędu kościelnego – wybrane aspekty ascetyczne i prawne w oparciu o motu prioprio papieża Franciszka, Imaprare a congedarsi z 12 lutego 2018 roku” Annales Canonici, nr 1 (2018): 23-50.
  5. Pawluk Tadeusz, Prawo Kanoniczne według Kodeksu Jana Pawła II, t. I, Zagadnienia wstępne i normy ogólne. Olsztyn: Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 1985.
  6. Pinto Pio Vito, „Komentarz do c. 1–203”, [w:] Commento al Codice di Diritto Canonico, red. Pio Vito Pinto. 1-109. Città del Vaticano: Libreria Editrice Vaticana 2001.
  7. Sądel Janusz, Kanoniczne powierzenie urzędu kościelnego w kodeksach Prawa Kanonicznego z 1917 i 1983 r. (studium historyczno-prawne). Rzeszów: Wydawnictwo Bonus Liber, 2008.
  8. Sitarz Mirosław, „Urząd kościelny”, [w:] Słownik Prawa Kanonicznego. (kol. 186). Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 2004.
  9. Sitarz Mirosław, „Usunięcie”, [w:] Słownik Prawa Kanonicznego. (kol. 186–187). Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 2004.
  10. Sobański Remigiusz, „Komentarz do c. 94–203”, [w:] Komentarz do Kodeksu prawa kanonicznego, t. I, Normy Ogólne, red. Józef Krukowski. 160-296. Poznań: Wydawnictwo Pallottinum, 2003.
  11. Sztafrowski Edward, Podręcznik prawa kanonicznego, t. I. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1985.
  12. Vanzetto Tomaso, „Provvisione e cessazione dell`uffico ecclesiastico” Quaderni di diritto ecclesiale, 1 (2011): 72-95.
  13. Żurowski Marian, Problem władzy i powierzenia urzędów w Kościele katolickim. Kraków: WAM, 1984.