Zarówno przepisy dyrektywy nr 2019/1937 jak i polskiej ustawy o ochronie sygnalistów przewidują wyłączenie odpowiedzialności sygnalisty za naruszenie praw innych osób lub ustawowych obowiązków po spełnieniu wymogów przewidzianych w powyższych aktach prawnych. Przedmiotem opracowania jest po pierwsze analiza tego, jak wejście w życie ustawy o ochronie sygnalistów wpłynęło na cywilnoprawną ochronę dóbr osobistych. Po drugie w opracowaniu scharakteryzowane zostały postulowane reguły interpretacji przesłanek, od których powyższa ustawa uzależnia wyłączenie bezprawności działań sygnalisty, przede wszystkim wymogu posiadania uzasadnionych podstaw do twierdzenia, że informacje przedstawione przez sygnalistę w zgłoszeniu lub ujawnieniu publicznym są prawdziwe i stanowią naruszenie prawa w rozumieniu ustawy. W artykule zaprezentowana została także propozycja de lege ferenda.