Streszczenie
Utworzony w 1581 roku Trybunał Wielkiego Księstwa Litewskiego nie był wolny od wad cechujących szlacheckie sądownictwo Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Sprawny przebieg obrad utrudniało pijaństwo, warcholstwo, prywata i konflikty toczone pomiędzy deputatami a wileńskimi studentami i mieszczanami. Obradom Trybunału towarzyszyły bijatyki, intrygi, przekupstwa, obsadzanie na funkcjach sędziowskich osób niewybranych przez sejmiki szlacheckie, jak też wydawanie przez sędziów wyroków we własnych sprawach. Trudność w osiągnięciu kompromisu skutkowała niekiedy delegowaniem przez sejmiki podwójnej liczby deputatów do Trybunału. Wielu naruszeń porządku w II połowie XVIII wieku dopuścił się Karol Stanisław Radziwiłł. Przeciw prawu wykraczali nawet przewodniczący posiedzeniom marszałkowie. Nie przestrzegano zarówno postanowień aktu z 1581 roku, określającego działalność Trybunału Litewskiego, jak również konstytucji sejmu.