Niniejsze opracowanie jest poświęcone prawnokarnym zagadnieniom szczególnego stanu, w jakim znajduje się osoba, którą sprawca przestępstwa określonego w art. 198 k.k. doprowadza do obcowania płciowego lub do poddania się innej czynności seksualnej albo do wykonania takiej czynności. Jego celem jest wykazanie potrzeby nowelizacji art. 198 k.k. w omawianym względzie. Przemawiają za tym wątpliwości, jakie nasuwa pogłębiona analiza znaczenia obydwu tytułowych stanów. Podniesione zastrzeżenia prowadzą do wniosku, iż aktualne brzmienie tego przepisu nie jest rezultatem przemyślanej decyzji racjonalnego prawodawcy. Dotyczy to zarówno stanu, który ustawodawca karny określa w sposób nakazujący jego pojmowanie przez pryzmat niepoczytalności, o której mowa art. 31 § 1 k.k., jak i znamienia bezradności. Wnioski końcowe, poprzedzone stosownymi wywodami oraz argumentacją odwołującą się również do innych dziedzin wiedzy, pozwalają na wysuniecie stosownych postulatów de lege ferenda w zakresie pożądanych zmian w art. 198 k.k. Zostaną one wyprowadzone na podstawie przeprowadzonej analizy dogmatycznej przepisu karnego (metoda formalno- dogmatyczna).