Treść głównego artykułu

Abstrakt

W 1677 roku wprowadzono na terenie zależnej od Rzeczypospolitej Obojga Narodów części Inflant (Księstwa Inflanckiego) nową organizację sądownictwa. Utworzone wówczas sądy ziemski i grodzki miały funkcjonować na wzór polsko-litewskich odpowiedników. Sąd grodzki inflancki obradował na zamku w Dyneburgu, a jego pracami kierował starosta, któremu podlegali podstarosta, sędzia i pisarz. Prace kancelaryjne wykonywał regent. W 1765 roku dołączono do składu kolejnych dwóch sędziów. W czasach panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego dyneburski sąd grodzki orzekał podczas dwóch sesji w ciągu roku (w sierpniu i w grudniu). Podstawą prawną jego jurysdykcji pozostawał III Statut litewski, a apelacje od zapadłych wyroków kierowano do sądu asesorskiego koronnego. Dokumenty sądowe sporządzano w języku polskim. W 1772 roku Księstwo Inflanckie zostało przyłączone do Cesarstwa Rosyjskiego.

Słowa kluczowe

Wielkie Księstwo Litewskie, sąd grodzki, III Statut litewski, roczki sądowe, Księstwo Inflanckie Grand Duchy of Lithuania, castle court, Third Lithuanian Statute, court sessions, Duchy of Livonia

Szczegóły artykułu

Referencje

  1. Borowski Tomasz, Miasta, zamki i klasztory państwa krzyżowego Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie nad Bałtykiem. Inflanty. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Volumen, 2010.
  2. Dybaś Bogusław, „Inflanty a polsko-litewska Rzeczpospolita po pokoju oliwskim (1660)”, [w:] Między Zachodem a Wschodem. Studia z dziejów Rzeczypospolitej w epoce nowożytnej, red. Jacek Staszewski, Krzysztof Mikulski, Jarosław Dumanowski. 108-127. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2002.
  3. Dybaś Bogusław, „Materiały źródłowe do dziejów województwa inflanckiego i powiatu piltyńskiego w Państwowym Archiwum Historycznym Łotwy w Rydze” Archeion, t. LI (2000): 87-92.
  4. Dybaś Bogusław, „Uwagi na temat elity województwa inflanckiego w XVII-XVIII wieku”, [w:] Władza i prestiż. Magnateria Rzeczypospolitej w XVI-XVIII wieku, red. Jerzy Urwanowicz, przy współudziale Ewy Dubas-Urwanowicz, Piotra Guzowskiego. 243-253. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2003.
  5. Dybaś Bogusław, Jeziorski Paweł Artur, „Wstęp”, [w:] Szlachta polsko-inflancka wobec przełomu. Materiały z dyneburskich akt grodzkich i ziemskich z lat 1764-1775, wyd. Bogusław Dybaś, Paweł Artur Jeziorski, przy współpracy Tomasza Wiśniewskiego. 7-38. Toruń: Wydawnictwo Instytutu Historii PAN, 2018.
  6. Heyde Jürgen, „Kość niezgody – Inflanty w polityce wewnętrznej Rzeczypospolitej w XVI-XVII wieku”, [w:] Prusy i Inflanty między średniowieczem a nowożytnością. Państwo-społeczeństwo-kultura, red. Bogusław Dybaś, Dariusz Makiłła. 159-168. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2003.
  7. Jeziorski Paweł Artur, „Dyneburg w ostatnim stuleciu istnienia Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Przyczynek do dziejów społecznych i gospodarczych miasta”, [w:] Stan badań nad wielokulturowym dziedzictwem dawnej Rzeczypospolitej, t. II, red. Wojciech Walczak, Karol Łopatecki. 409-439. Białystok: Instytut Badań nad Dziedzictwem Kulturowym Europy, 2010.
  8. Kanecki Oskar, Sądy kapturowe Wielkiego Księstwa Litewskiego (1572-1764). Sopot: Wydawnictwo Arche Marek Tokarczyk, 2020.
  9. Konieczna Diana, „Litewska kampania sejmikowa przed sejmem warszawskim z 1677 roku” Rocznik Lituanistyczny, t. III (2017): 81-93.
  10. Kuntze Edward, Organizacja Inflant w czasach polskich. Gdynia: Instytut Bałtycki w Gdyni, 1939.
  11. Manteuffel Gustaw, Inflanty Polskie poprzedzone ogólnym rzutem oka na siedmiowiekową przeszłość całych Inflant. Poznań: Księgarnia Jana Konstantego Żupańskiego, 1879.
  12. Mikulski Krzysztof, „Wstęp”, [w:] Urzędnicy inflanccy XVI-XVIII wieku. Spisy, oprac. Krzysztof Mikulski, Andrzej Rachuba. 5-22. Kórnik: Biblioteka Kórnicka, 1994.
  13. Plater [Adam], „Krótka historyczno-chronologiczna wiadomość o dawnym Dynaburgu i o Fortecy dynaburgskiej od roku 1667 o jej Garnizonie, Arsenale, tudzież o Starostach dynaburgskich; z dodatkiem funduszu Alexandra Korwina Gąsiewskiego na kościół dynaburgski, Assygnat, Ordynansow i listow autentycznych Hetmana W. X. Lit. do Starostow dynaburgskich pisanych, oraz krótkiej informacji o Frej-kompanji Platera” Rubon. Pismo poświęcone pożytecznej rozrywce, t. I (1842): 19-57.
  14. Skrzetuski Wincenty, Prawo polityczne narodu polskiego, t. II. Warszawa: w Drukarni J. K. Mci i Rzeczypospolitey u XX. Scholarum Piarum, 1784.
  15. Szczygielski Wojciech, Referendum trzeciomajowe. Sejmiki lutowe 1792 roku. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 1994.
  16. Tarvel Enn, „Stosunek prawnopaństwowy Inflant do Rzeczypospolitej oraz ich ustrój administracyjny w l. 1561–1621” Zapiski Historyczne Poświęcone Historii Pomorza i Krajów Bałtyckich, z. 1 (1970): 49-77.
  17. Tuulse Armin, Die Burgen in Estland und Lettland. Dorpat: Dorpater Estnischer Verlag, 1942.
  18. Woźniakowa Maria, Sąd asesorski koronny (1537-1795): jego organizacja, funkcjonowanie i rola w dziejach prawa chełmińskiego i magdeburskiego w Polsce. Warszawa: Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych, 1990.